Edicions jorn :: literatura occitana contemporanea

Nascut a Paris en 1956 e mòrt a Niça en 1992, Miniussi a laissat una òbra exigua (al sens etimologic del mot : « pesat amb exactitud ») e de plan nauta qualitat. Son cap d’òbra, Lei Passatemps, publicat en 1994 e recompensat pel Prèmi Antigone, es estat reeditat en 1995 e 1997 – bilingue aqueste còp amb una version francesa de Robert Lafont e de dessenhs de Bernat Manciet -, çò qu’es lo cas, dins la literatura occitana contemporanèa, que per las òbras majoras.

L’enfança e l’adolescéncia de Miniussi se son debanadas a Canas, dins sa familha mairala, provençala. Als entorns de dètz-e-sèt ans, prenguèt una part activa, dins l’encastre del Comitat niçart d’estudis occitans, a la publicacion de la revista La Beluga. A Montpelhièr, ont s’especializèt en literatura occitana, rescontrèt Robert Lafont, que foguèt son professor a l’Universitat. Conservator de bibliotèca a Draguinhan, entamenèt une correspondéncia regulara amb los escrivans occitans (especialament Max Rouquette). D’aquel moment, escriu e publica, mai d’un còp anonimament, de letras, d’articles de critica literària, d’ensages e de poèmas dins la revista Òc (1986-1991) , que ne foguèt a partir de 1986 lo cap-redactor.

Michel MINIUSSI dins lo nòstre catalog :
Hortus deliciarum