Aubin Bonnet : Manjalume
Poëmas occitans, amb una revirada francesa de l'autor. Març de 2005
Aubin Bonnet es depositari d'un tresaur inutil, « lei mòts enebits d'una lenga muta ». Sos poëmas pausan de longa
la meteissa
question lancejanta : qué far d'aquel tresaur ? Exprimisson tanben sens relambi lo desir, la set o la fam de dire, de se dire dins aquela lenga
qu'òm a enveja de beure o de manjar.
Lo poëta Aubin Bonet es donc victima de la dobla malediccion que fonda la literatura occitana modèrna : lo muditge collectiu e lo refús individual d'aquel muditge. Dins aqueste primièr recuèlh, lo jove poëta exprimís amb benlèu mai de fòrça que tot autre lo sentiment d'un eiretatge maldich, que s'i pòt pas renonciar sens se desfar de se, d'una part essenciala e vitala de son èsser.
Poëmas brèus. Vèrses corts, mas ont cada mot compta, es estat pensat, pesat. Poësia despolhada de pichòt pocet qu'estàlvia sos codolons per melhor termejar son camin dins lo negre. Poësia que cavo la tèrra espessa de la realitat per i trobar la font, a se'n nafrar las mans. N'es a sa començança e pasmens estona per son ton de maduresa...
Legir un tròç | A prepaus d'Aubin Bonnet | Retorn al catalòg
Manjalume [Le buveur de lumière]
Poëmas occitans d'Aubin Bonnet, amb una revirada francesa de l'autor.
Format : 14 x 22,5 / 84 paginas / ISBN : 2-905213-29-9
Prètz : 12 €